Konfitura pomarańczowa z imbirem

Nie lubię procesu jedzenia pomarańczy. Od dziecka drażnią mnie białe błonki wokół cząstek, które muszę uparcie odrywać zanim zjem miąższ :-). Z mandarynkami jest tak samo, ale odpuściłam je sobie, w momencie, kiedy zauważyłam, że zanim zjem jedną, ktoś zjadł już kilogram. (Wszystko przez te wredne błonki ;-) ).

Ale konfiturę pomarańczową z imbirem miałam w planach jakoś od czerwca ;-). Czekałam cierpliwie na zimę.

I zdarzył się cud, telepatia, albo coś innego, gdyż w świątecznym dodatku do Newsweeka, znalazłam idealny przepis Liski. No to robię, z podwójnej porcji, co się będę ograniczać ;-) ?

Wyszło pysznie i pachnąco, choć imbiru dodałam sporo więcej, wcale go nie czułam. Mam nadzieję, że nie okaże się, że potrzeba czasu, by jego zapach ładnie się uwolnił. W takim wypadku miałabym konfiturę imbirową z dodatkiem pomarańczy ;-).

Lekko gorzkawa, choć mi to nie przeszkadza. Skórki nie starłam, a drobno pokroiłam, trochę trzeba było się namęczyć przy odcinaniu białej warstwy ;-). 

Wyszło tak jak miało wyjść, pachnie świętami, mimo, że brak tu przyprawy piernikowej :).

5 dużych pomarańczy
400ml wody
400g cukru
można dodać: kawałek kory cynamonu, 2 goździki, 2 plasterki świeżego imbiru, paski kandyzowanej skórki pomarańczowej

Pomarańcze dokładnie wyszorować szczoteczką pod bieżącą wodą. Zetrzeć skórkę (tylko pomarańczową część) z dwóch pomarańczy. Owoce obrać, zeskrobać białą skórkę, podzielić na małe cząstki, wyjąć wszystkie pestki.
Wrzucić do garnka, zalać wodą, dodać cukier, cynamon/goździki/imbir. Gotować na małym ogniu mniej więcej godzinę, aż masa zacznie gęstnieć. Przed końcem gotowania dodać paski kandyzowanej skórki pomarańczowej. Przełożyć do słoików i zakręcić, kiedy konfitura jest gorąca.